Είμαι ευτυχής που αναφέρω ότι έχω απαλλαγεί από την επική τεχνολογική αποτυχία της περασμένης εβδομάδας και σήμερα είμαι ενθουσιασμένος που μοιράζομαι τελικά το δεύτερο γάμο την Τετάρτη Post με όλες τις λεπτομέρειες για την υποδοχή μας!

Σε περίπτωση που χάσατε την πρώτη θέση, μπορείτε να διαβάσετε όλες τις λεπτομέρειες της γαμήλιας τελετής μας, των λουλουδιών, του φόρεμα μου, των φορέματα της παράνυμφος, το Tux Grooms και όλα τα Tuxes Groomsmen εδώ! Αλλά τώρα, είναι η ώρα του πάρτι στο Μιλγουόκι, Wisconsin…

Η υποδοχή μας πραγματοποιήθηκε μόλις δύο τετράγωνα μακριά από την τελετή στην αίθουσα Imperial Ballroom του Historic Pfister Hotel. Το βικτοριανό ξενοδοχείο έχει ένα ιστορικό παρελθόν που περιλαμβάνει τον Teddy Roosevelt που πυροβολείται εδώ! Κάπως σας δίνει αυτό το συναίσθημα, όχι; Το PFISTER έχει την πιο όμορφη βικτοριανή συλλογή έργων τέχνης και εσωτερική αρχιτεκτονική και ήταν η ιδανική τοποθεσία για τον κλασικό, παλιό γάμο που θέλαμε. Τυχεράσαμε ότι η όμορφη αυτοκρατορική αίθουσα χορού με επιχρυσωμένες οροφές και δραματικές πολυελαίοι αντίκες φιλοξένησαν τέλεια τους 200 επισκέπτες μας, διατηρώντας παράλληλα μια οικεία, χαλαρωτική ατμόσφαιρα.

Όπως ίσως έχετε μαντέψει από την προηγούμενη ένδειξη ότι το κεντημένο δαντελωτό τμήμα του Oscar de la Renta ήταν ένα καράκο ή “topper”, το έκανα πράγματι κατά την άφιξή μας στο χώρο υποδοχής για δείπνο και χορό. Δεν ήθελα δύο εντελώς διαφορετικά νυφικά, αλλά μου άρεσε η ιδέα να έχω μια πολύ πιο επίσημη, συντηρητική ματιά στην τυποποιημένη γαμήλια τελετή που μετατράπηκε εύκολα σε μια φιλική προς το κόμμα strapless εμφάνιση για την υποδοχή.

Στην αρχή της αναζήτησης του νυφικού μου, είχα την καρδιά μου σε ένα φόρεμα off-the-shoulder, αλλά συνειδητοποίησα μετά από να δοκιμάσω αρκετούς ότι είναι αρκετά δύσκολο να σηκώσετε τα χέρια σας όταν αγκαλιάζετε τους ανθρώπους και (ειδικά στην περίπτωσή μας) επιθετικά χορεύοντας. Το να είμαι σε θέση να αφαιρέσω το κεντημένο δαντελωμένο κορυφαίο μου άγγιγμα, μου επέτρεψε να έχω το καλύτερο και των δύο κόσμων: το βλέμμα που ήθελα για την τελετή (και τις εικόνες!) Και πρόσθετη άνεση στη υποδοχή.

Στη ρεσεψιόν, έβγαλα επίσης τα γάντια μήκους της όπερας και μετά την αφαίρεση του πέπλο μου, ένα μικρό μάτσο από τριαντάφυλλα ελεφαντόδοντου τοποθετήθηκε στα μαλλιά μου, ακριβώς στο πλάι του χινγκ.

Οι παράνυμφοι μου άλλαξαν επίσης την εμφάνισή τους, ρίχνοντας το φύλλο που φορούσαν προηγουμένως πάνω από τη μεταφορά τους κατά τη διάρκεια της τελετής και φορώντας το χλωμό μπλε φόρεμα με βασικούς σπαγγέτι.

Παρά τον παλιό κόσμο, την κλασική διατύπωση του γάμου μας μαύρης γραβάτας, το βράδυ ήταν οτιδήποτε άλλο παρά βουλωμένο. Εκτός από ένα δωμάτιο γεμάτο χαρακτήρες και χορευτικούς μανιακούς, μας βρήκαμε να εγχέουμε το βράδυ με πολλή προσωπικότητα. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο χτύπημα ήταν οι εξατομικευμένες χαρτοπετσέτες μας που είχαμε εκτυπώσει με λίγα κουτάλια για τη νύφη και τον γαμπρό σε χρυσό φύλλο.

Αν και οι οκτώ πλούσιοι και οι παππούδες μου έχουν πεθάνει, είχαμε φωτογραφίες από αυτούς που εμφανίζονται σε ένα τραπέζι με λουλούδια και κεριά.

Σε κοντινή απόσταση, οι επισκέπτες ενθαρρύνθηκαν να πάρουν εγωιστές με κάμερες Polaroid που εκτύπωσαν μια αυτοκόλλητη εικόνα που θα τοποθετηθεί σε μια σελίδα στο βιβλίο επισκεπτών μας.

Ενώ οι καλεσμένοι μας εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν κοκτέιλ στα δωμάτια του Kings Row στο Pfister και το νυφικό πάρτι κλοτσιάζοντας μαζί μετά τις εικόνες στη νυφική ​​σουίτα, περιμένοντας το συμπέρασμα των κοκτέιλ και της Μεγάλης Μαρτίου, ο Rich και εγώ έκλεψαν στην κενή αίθουσα χορού για να περάσουν Λίγα λεπτά μόνο πριν συνεχιστεί η παραφροσύνη. Ήταν τόσο διασκεδαστικό να κοιτάξουμε έξω τη θάλασσα των φώτων, των λουλουδιών και της διακόσμησης στην όμορφη αίθουσα χορού μας μαζί, προσδοκώντας με ανυπομονησία όλη τη διασκέδαση που ακολούθησε.

Κατά την ολοκλήρωση των κοκτέιλ, τα κλειδιά αντίκες πήραν τη θέση των τυποποιημένων καρτών συνοδείας που ενημέρωσαν τους επισκέπτες πού να βρουν το κάθισμά τους.

Μόλις ο κάθε επισκέπτης βρήκε το τραπέζι τους, βρήκαν το όνομά τους γραμμένο σε κουτιά καραμελών – οι γαμήλιες εύνοιες που διπλασιάστηκαν ως τοποθετημένες. Πάνω από κάθε ρύθμιση τόπου, ήρθα με την ιδέα να έχουν χρυσά κουτιά τυλιγμένα με κορδέλα ελεφαντόδοντου με το όνομα κάθε επισκέπτη γραμμένο σε σενάριο σε μια λωρίδα περγαμηνής και σφραγισμένο με μια σφραγίδα κεριού με το μονόγραμμα μας. Το χρώμα του κεριού δεν ήταν μόνο διακοσμητικό – το δημιούργησα για να σηματοδοτήσει το προσωπικό αναμονής ως προς το ποια από τις τρεις προσόδους επέλεξε. Το μπλε κερί ήταν βόειο κρέας, το ροζ κερί ήταν σολομός και το κερί από ελεφαντόδοντο ήταν χορτοφάγος. Μέσα στα χρυσά κιβώτια είχαμε τα ονόματά μας και την ημερομηνία του γάμου μας ανάγλυφα πάνω από δύο σοκολάτες που έγιναν από οικογενειακούς φίλους που απλώς τυχαίνει να είναι γκουρμέ καραμέλα. Μιλήστε για καλούς φίλους, ε;

Οι χαρτοπετσέτες στα τραπέζια διπλώνονται για να δημιουργήσουν μια τσέπη στην οποία τοποθετήθηκαν οι κάρτες μας μενού. Τα μαύρα και χρυσά μενού σε βάθος σε βάθος κάθε ένα από τα πέντε μαθήματα και είχαν τα μονόγραμμα, τα ονόματά μας και την ημερομηνία του γάμου μας στην κορυφή.

Σε τραπέζια επισκεπτών, χαλαρά χόρτα, αναθηματικά κεριά και αριθμούς χρυσού τραπεζιού που περιβάλλουν πλούσια κεντρικά κομμάτια από τριαντάφυλλα ελεφαντόδοντου, ορτανσίες και ρουζέδες, σύμφωνα με τη βικτοριανή διακόσμηση της αίθουσας.

Όπως κάθε νύφη, ανησυχούσα για τον καιρό που κρατούσε το SPE μαςcial day.  As we got closer to the date, (of course!) the weather report indicated that the ten days before our wedding day were blue sky and sunny and the ten days after our day were blue sky and sunny, but our wedding day was predicted to have rain and thunderstorms.  AGH!  The wedding and reception were both inside, but we of course were planning on taking pictures outside, so I had my fingers double and triple crossed despite the 80% chance of rain.  Miraculously, the Milwaukee skies were cloudless through our wedding ceremony, and clouds just started forming gradually while we took pictures.  Once we were all safely inside and literally as the grand march of the bridal party into the ballroom began, we heard huge crashes of thunder and had a bonafide light show through the huge windows behind the head table for the rest of the evening.  In fact, the storm was so intense, the lakefront music festival was evacuated along with the PGA championship which was taking place nearby as well.  We could not have had luckier timing!

The long head table had large, tall arrangements on each end with a garland that ran the length in between at the front edge of the table. Smaller arrangements and tea lights were placed throughout.

The ballroom had large bay windows around the perimeter so we also placed tall floating candle vases with floral arrangements matching the centerpieces around each.

Following dinner and speeches, rich and I cut the wedding cake, which was probably the most delicious cake I’ve ever had!  And for real, this girl likes her cake, so that’s saying something.  Our cake was filled with alternating layers of raspberry preserves and lemon curd, all topped with cream cheese white chocolate buttercream.  Sheesh, my mouth is watering just thinking about it.

Once dancing was in full swing (no pun intended), I ended up dropping my wedding gown and slipping into a short spaghetti strap flapper-style ivory dress with beading and fringe throughout (you can find the exact Aidan Mattox dress in a slightly different color here, and similar dress here).  Funny enough, I was figured out throughout the wedding-planning process to not have a separate dancing dress.  I always thought, I only get to wear my wedding dress once, so I want to wear it as long as possible!  However, at the insistence of a good friend who got married the summer before, I made a decision to get this little flapper dress as a back-up.  She had advised me that although you try your wedding dress on lots of times, you never know until you have it on for lots of hours just how hot, heavy and/or uneasy it might become.  Sure enough, after dancing for the first hour, I was desperate to slip into something lighter and a lot more conducive to our wild dance floor.  Having my dancing dress waiting in the wings was a life saver!

In addition to switching dresses, I also switched footwear.  I’m not normally a big wedge girl, but the extra support of the wedge in addition to the thick comfortable straps of these Jimmy Choo sparkly metallic wedge sandals made them best for dancing!

As huge music lovers, one of the first calls we made after getting engaged was to safe our 14-piece orchestra.  Later, when creating the layout of the ballroom, our wedding coordinators kept insisting that the dance floor I requested was way too big.  Nevertheless, knowing the band and our particular crowd, I held firm.  I’m so delighted I did, because with the combination of an absolutely fantastic band and our friends and family who know how to light up a dance floor, essentially every square inch was packed for the entire night.

While I always suggest getting recommendations from the experts (online resources, venue coordinators, wedding planners, etc.), nobody knows both your vision and your special group of friends and family better than you do, so don’t be terrified to go with your gut and stick to your guns.  One of my fondest memories of the evening was being in the center of the dance floor after everyone had been dancing for a lot more than three hours and seeing how packed it still was with all of our friends and family as musicians jumped on and off the stage and done trumpet, trombone and sax solos from the center of the dance floor.  It was unforgettable.

The night was a magical one for us, and for those of you starting the planning process, I hope this post uses some helpful ideas!  I’ll be sharing a lot more wedding details and ideas (including honeymoon info and suggestions!) in upcoming wedding Wednesday posts, but if there’s something certain you think would be helpful, please let me know in the comments below!

Photography by Front room Photography